Η Ψυχολογική σκοπιά της Απιστίας….

      Η απιστία είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που απασχολεί και θα απασχολεί για πολλά χρόνια ακόμη όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ψυχολογία αλλά και με την σεξολογία. Τι είναι όμως η απιστία; Από πού προέρχεται καταρχήν η λέξη αυτή, ποια είναι η ρίζα της; Η απιστία λοιπόν αποτελεί μια σύνθετη λέξη που χωρίζεται στο στερητικό «α» και στο ουσιαστικό «πίστη». Η απιστία λοιπόν εκφράζεται ως η έλλειψη πίστης από ένα πρόσωπο προς το πρόσωπου του η της συντρόφου-συζύγου. Συγκεκριμένα, είναι μια πράξη που γίνεται όταν το άτομο βρίσκεται μέσα σε μια σχέση ή ένα γάμο και αποφασίζει να συνάψει μια παράλληλη σχέση είτε συναισθηματική είτε σεξουαλική όπως συμβαίνει και τις περισσότερες φορές με ένα άλλο άτομο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό ποιες είναι οι αιτίες που προκαλούν αυτό το γεγονός; Όπως ήδη ανέφερα η απιστία είναι ένα φλέγων ζήτημα που απασχολεί πολύ κόσμο και όλοι κάνουν προσπάθειες για να το εξηγήσουν. Βέβαια έχουν γίνει αρκετές έρευνες και αρκετές δημοσκοπήσεις πάνω σε αυτό το ζήτημα κυρίως από γενετικής πλευράς που επισημαίνουν πως ο άνθρωπος είναι ένα πολυγαμικό ον και όχι ένα μονογαμικό όν καθώς οι πρόγονοι από τους οποίους προέρχεται ήταν πολυγαμικοί. Και ήταν πολυγαμικοί εφόσον σκοπός ήταν η διαιώνιση του είδους και για αυτό τον σκοπό σύναπταν σχέσεις με θηλυκά όντα προκειμένου να διαιωνίσουν το γενετικό τους υλικό. Από πού προήλθε όμως η μονογαμία των ανθρώπων; Το μονογαμικό ον εμφανίστηκε με την έλευση του homo sapiens με την έλευση του οποίου αναθεωρήθηκε η μέχρι τότε ύπαρξη των πολυγαμικών όντων, καθώς επέλεγε να έχει μια σύντροφο και να την προστατεύει από την ύπαρξη άλλων αρσενικών με την ύπαρξη της έντονης ζήλειας. Αυτή η αρχική μορφή μονογαμίας αντιπροσωπεύει σήμερα και την δική μας κοινωνία, θέλοντας όλους τους ανθρώπους να είναι μονογαμικοί. Κάτι που είχε γράψει ο Καφετζόπουλος στο βιβλίο του Σεξουαλικοί πίθηκοι είναι το εξής: "αν η μονογαμία αποτελούσε πράγματι βιολογικό πλεονέκτημα για το είδος μας, τότε η ζήλια θα είχε εξαφανιστεί και τα άπιστα μέλη του είδους μας θα είχαν εκλείψει εδώ και χιλιάδες χρόνια!" Ας επανέλθουμε όμως στο ψυχολογικό κομμάτι. Γιατί παρατηρούμε τόσο μεγάλα ποσοστά απιστίας στις μέρες μας; Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν τους άντρες αλλά και τις γυναίκες στην απιστία; Αρχικά, οι άντρες από την φύση τους είναι ανεξάρτητα όντα και ενδιαφέρονται για περιπέτειες και εξερεύνηση. Ενώ, η γυναίκα ενδιαφέρεται για  μια συναισθηματική ασφάλεια για συντροφικότητα και για φροντίδα. Όταν λοιπόν ένας άντρας απιστεί επιδιώκει μέσα από αυτό την επιβεβαίωση της ανδρικής του ταυτότητας,  της υπεροχής του και του ανδρισμού του καθώς επιδιώκει να ανεβάσει τη λίμπιντό του. Έτσι συχνά οι άντρες μπλέκουν σε σχέσεις της μιας βραδιάς τα λεγόμενα "one night stand" καθώς δεν επιδιώκουν την δέσμευση αλλά απλώς την καλοπέραση. Ενώ από την άλλη πλευρά οι γυναίκες εμπλέκονται σε παράλληλες σχέσεις όταν πια το συναίσθημα και η ασφάλεια έχει χαθεί σε μια σχέση και έτσι το επιζητούν κάπου αλλού. Αυτό σημαίνει ότι και οι γυναίκες ψάχνουν την επιβεβαίωση από άλλους άντρες για να αισθανθούν μοναδικές και ότι αξίζουν. Γιατί όμως παρόλο που πολλοί άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι από την ήδη υπάρχουσα σχέση τους συνεχίζουν να την διατηρούν; Αυτό λοιπόν εξηγείται από το γεγονός πως οι άνθρωποι φοβούνται την μοναξιά. Έχουν τον φόβο πως θα μείνουν μόνοι για αυτό τον λόγο δεν θέλουν να διακόψουν μια ήδη υπάρχουσα σχέση τους ακόμη και αν το άτομο αυτό δεν τους εκφράζει πλέον, αλλά μένουν με το άτομο αυτό γιατί τους παρέχει μια ασφάλεια και μια σιγουριά ενώ, η παράλληλη σχέση την οποία δημιουργούν έχει τις περισσότερες φορές το αίσθημα της αβεβαιότητας. Ακόμη, οι άνθρωποι που φτάνουν στο σημείο να απιστήσουν έχουν μια μειωμένη αυτοεκτίμηση την οποία προσπαθούν να την τονώσουν μέσα από συνεχής παράλληλες σχέσεις με άλλα πρόσωπα. Έτσι τα πρόσωπα που απιστούν αρνούνται να λύσουν τα προβλήματα της ήδη υπάρχουσας σχέσης τους και καταφεύγουν στη «εύκολη» αυτή λύση της απιστίας καθώς δεν θέλουν να επιβαρύνουν τον εαυτό τους με αρνητικές σκέψεις κα με ενδεχόμενους συμβιβασμούς που θα χρειαστεί μια σχέση για να ευδοκιμήσει και πάλι. Όμως μια σχέση η οποία έχει ξεκινήσει με τις καλύτερες προσδοκίες με αγάπη και σεβασμό και σαφώς έρωτα γιατί στην συνέχεια να την «καταστρέψει» ένα τρίτο πρόσωπο; Η συζήτηση με τον ή την σύντροφο μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα που υπάρχουν μέσα στην σχέση. Βέβαια το κάθε άτομο από την πλευρά του πρέπει να είναι διατεθειμένο να κάνει αμοιβαίους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις προκειμένου να κρατηθεί μια σχέση και να μην οδηγηθεί ο ένας από τους δύο συντρόφους στην απιστία. Ακόμη όμως και αν μια σχέση έχει φτάσει σε οριστικό αδιέξοδο και έχει «ματώσει» η λύση είναι η οριστική λήξη της σχέσης αυτής. Είναι ανούσιο να μπλέκονται οι άνθρωποι σε παράλληλες σχέσεις και να απιστούν τους συντρόφους τους εφόσον πλέον δεν τους ικανοποιούν. Εξάλλου είναι πιο ειλικρινές να πεις πως «δεν θέλω άλλο να είμαστε μαζί, καλύτερα να χωρίσουμε» από το να διατηρείς μια παράλληλη σχέση με κάποιο άλλο άτομο, γιατί αυτό υποτιμά τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου και με τον οποίο είχες περάσει όμορφες στιγμές. Δεν αξίζει λοιπόν να κοροϊδεύεις κάποιον που ακόμη σε αγαπά και είναι ακόμη ερωτευμένος μαζί σου. Μπορεί ένας χωρισμός να είναι επώδυνος αλλά η απιστία για αυτόν που έχεις απέναντί σου και διατηρείς ακόμη σχέση μαζί του δεν είναι απλά επώδυνη αλλά, καταστροφική.

Με εκτίμηση, Ραφαέλα Τόσιου