Ποια η σχέση εξουσίας-τιμωρίας-φυλακής ;

 Αρχικά, για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να δώσουμε προηγουμένως απάντηση σε ένα άλλο ερώτημα : ποιος ή ποιοι έχουν στα χέρια τους  την εξουσία ; Το κυρίαρχο όργανο, λοιπόν, στις ημέρες μας είναι το κράτος. Άρα είναι και αυτό που έχει όλη την εξουσία στα χέρια του. Το κράτος έχει την δυνατότητα να επιδείξει την  εξουσία του με το να επιβάλει  πόνο και ταπείνωση στον ένοχο , δηλαδή να τον τιμωρήσει . Εδώ όμως θέλω να θέσω το εξής ερώτημα : H τιμωρία που ασκεί το κράτος προς τον ένοχο είναι σωματική ή μήπως είναι ψυχική ; Στην εποχή μας ο στόχος της τιμωρίας έχει μετατεθεί από το σώμα στην «ψυχή». Αλλά με ποιόν ακριβώς τρόπο γίνεται αυτό ;  Ο  τρόπος που γίνεται αυτού του είδους ψυχικής τιμωρίας είναι η φυλάκιση και για να ακριβολογήσω εννοώ την ισόβια κάθειρξη.  Όλο αυτό ουσιαστικά είναι ένας πόλεμος ενάντια στην ψυχολογία του άνθρωπου και έχει ως αποτέλεσμα τον ψυχολογικό θάνατο του ανθρώπου.  Ωστόσο αν και το σώμα, δεν αποτελεί σε αυτή τη περίπτωση το άμεσο αντικείμενο της τιμωρίας εξακολουθεί να υπόκεινται σε μια σειρά εξαναγκασμών. Η εξουσία, λοιπόν, έχει ένα δυνατό-αδύναμο όπλο, αυτό της φυλακής. Επιτυγχάνει όμως τον στόχο της η φυλάκιση ή μήπως όχι ;  Το σύστημα αυτό εξουσίας που παράγει η φυλακή έχει ως αποτέλεσμα από την μία πλευρά να αναπαράγει το έγκλημα και από την μεριά να προσπαθεί να το μειώσει.  Η φυλακή ουσιαστικά αυτό που κάνει και που είναι και ο ακριβής της στόχος είναι να  διαμόρφωση μια γνώση που θέλει τον άνθρωπο να είναι κάτω από μια συνεχής επιτήρηση και εξουσία. Τον δικό της στόχο η φυλακή τον επιτυγχάνει και δημιουργεί το μοντέλο που ουσιαστικά θέλει τους ανθρώπους δούλους σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, αλλά από την άλλη πλευρά αποτυγχάνει να επιλύσει το πρόβλημα με τους ενόχους. Υπάρχει μια αδυναμία της φυλακής να ανταποκριθεί στο ρόλο της που δεν είναι άλλος από την επιμόρφωση των ενόχων και όχι την δημιουργία ανθρώπων-σκλάβων της εξουσίας. Για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν αναφέρω ότι θα πρέπει να υπάρχει αδιαφορία προς τους κανόνες ή στην εξουσία. Η ματιά μας πρέπει να στραφεί στις νέες μορφές ελέγχου και ομαλοποίησης οι οποίες εναρμονίζονται καλύτερα στις πειθαρχικές, επιτηρητικές, σωφρονιστικές απαιτήσεις της εξουσίας και εξυπηρετούν καλύτερα τις διαγνωστικές ανάγκες της.